จากการเดินทางอันแสนยาวนานของชา ผ่านภูมิประเทศ ผู้คน และวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน ก่อให้เกิดวัฒนธรรมการดื่มชาอันเป็นเอกลักษณ์และเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อันน่าหลงใหล การดื่มชาจึงไม่ได้จำกัดเฉพาะการลิ้มรสชาเท่านั้น หากแต่ยังเกี่ยวข้องกับการเพาะปลูก การเก็บเกี่ยว การบ่ม และการชงชา ด้วยเหตุนี้วัฒนธรรมการดื่มชาของโลกจึงแบ่งออกเป็น 4 ประเภทหลักๆ ดังนี้

จากบันทึกเอกสาร และคำบอกเล่าถึงจุดเริ่มต้นของชา กล่าวว่า จีนเป็นประเทศแรกของโลกที่ค้นพบใบชา เมื่อราวสองพันปีก่อนคริสตกาล ด้วยเหตุบังเอิญ เมื่อครั้ง “เสินหนง” ผู้ปกครองในยุคแรกของจีนเสด็จประพาสป่า ขณะนั่งดื่มน้ำร้อน มีใบไม้ชนิดหนึ่งร่วงลงในถ้วย เมื่อทรงดื่มแล้วรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า จึงได้นำมาแจกจ่ายให้กับข้าราชบริพาร ต่อมาเป็นที่นิยมดื่มและเพาะปลูกอย่างแพร่หลาย จนกลายเป็นวัฒนธรรมการดื่มชาที่อยู่คู่ชาวจีนตลอดมา ทำให้ปัจจุบันจีนเป็นประเทศที่ส่งออกใบชามากที่สุดอันดับหนึ่งของโลก ในยุคที่จีนติดต่อค้าขายกับต่างประเทศ ชาและวัฒนธรรมการดื่มชาได้เผยแพร่ไปในหลายประเทศทั่วโลก ในปีคริสต์ศักราช 1191 พระชาวญี่ปุ่นไปศึกษาธรรมะที่ประเทศจีน และได้ลิ้มรสชาจีนจนรู้สึกติดใจ จึงนำเมล็ดชากลับมาปลูกที่บ้านเกิด จนมีการพัฒนากรรมวิธีการปลูกชา การบ่มชา และวัฒนธรรมการดื่มชาแบบญี่ปุ่นในเวลาต่อมา ชาที่คนญี่ปุ่นนิยมดื่มมากที่สุดคือ ชาเชียว